এপিটাফ- Epitaph

          দশম শ্ৰেণীৰ সময় ।ক্লাছ আৰম্ভ হৈছে আৰু ।নৱম আৰু দশম শ্ৰেণী বুলিলে সৰুৰে  পৰা কিবা এটা বেলেগ দৃষ্টিৰে চাইছিলোঁ ।বহীত কঠিন এলজেব্ৰা , ৰাতিপুৱা  ইংৰাজী-বিজ্ঞানৰ টিউচন , স্কুলৰ কিবা মিটিং হ ' লে কথা কবলৈ সুযোগ তথা  স্কুলৰ আটাইতকৈ গহীন গম্ভীৰ , ডাঙৰ বেটছ ।আৰু দশম শ্ৰেণীৰ যিজন প্ৰথম ছাত্ৰ  তেওঁৰ পঢ়া শুনা কেনেকৈ হয় , কত কি বা টিউচন লৈছে সেইবোৰৰ খবৰো কিছুমানৰ মুখে মুখে বাগৰি বহুত কিবা উৰাবাতৰিও নোলোৱাগৈ নহয় ।দিন বাগৰি বছৰ বাগৰি  এটা সময়ত আমাৰ বেটছটোও ডাঙৰ হৈ আহি স্কুলৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ বেটছটো হলোহি 

               " হে কৃষ্ণ প্ৰভু শ্ৰদ্ধাৰ শনিদেৱতা মহাশয় , য ' তে আছে আপুনি মোলৈ চকু মেলি  চাঁওক ; মোৰ অসূয়া অপ্ৰীতিবোৰ দূৰ কৰি দিয়ক আৰু    এইবুলি মাংসৰ বাটি তিনিটা  আগলৈ দিলোঁ ।ছিনিয়ৰ চন্দন দাইও ' কৃষ্ণ ইয়াৰ দায় দোষ মৰিব লাগে আৰু ন  ৰাকেশ , কৃষ্ণ , অ ' খা আৰু এতিয়া ' এইবুলি বাটিৰ পৰা জোল বাকি লৈ খোৱা আৰম্ভ  কৰি দিলে , আমিও মানে মোৰ ৰূমমেট ৰাকেশদা ছিনিয়ৰ পৰাণদা আৰু মইও নিজৰ  কাঁহীত মনোযোগ দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ ।       হায়াৰ চেকেণ্ডাৰী ক্লাছে নিজ গতি লোৱাৰ সময়ৰ কথা ।হোষ্টেলতো ইতিমধ্যে  আমাৰ অৱস্থা দকৰা হোৱা আমটোৰ দৰে হৈছেগৈ ।